Το 1983 εκδόθηκε το βιβλίο “Frames of mind” από τον Howard Gardner, ουσιαστικά μέσα σε αυτό το βιβλίο ανέπτυξε τη θεωρία για τους πολλαπλούς τύπους νοημοσύνης. Σύμφωνα με αυτή, κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και έχει ένα μοναδικό ταλέντο τουλάχιστον σε ένα από τους ακόλουθους τομείς: γλωσσική νοημοσύνη, μουσική νοημοσύνη, λογικο-μαθηματική νοημοσύνη, χωρική νοημοσύνη, κιναισθητική νοημοσύνη, ενδοπροσωπική και διαπροσωπική νοημοσύνη.

Ας μιλήσουμε λίγο για τη λογικό-μαθηματική νοημοσύνη σε αυτό το άρθρο. Όποιος διαθέτει αυτό το ταλέντο έρχεται με ευκολία σε επαφή με τον κόσμο των αντικειμένων και κατά την πορεία της ανάπτυξης, προχωράει κανείς από τα αντικείμενα στις κρίσεις, από τις ενέργειες στις σχέσεις μεταξύ ενεργειών, από την αισθητικοκινητική σφαίρα στη σφαίρα της καθαρής αφαίρεσης-εν τέλει στα ύψη της λογικής και της επιστήμης. Ένα παιδί με αυτό το ταλέντο μπορεί με ευκολία να χειρίζεται επιδέξια μακροσκελείς αλυσίδες συλλογισμών.

Τα παραδείγματα βοηθούν στην κατανόηση, οπότε θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα σε αυτό το σημείο. Ο Πασκάλ αναμφίβολα διέθετε εκ φύσεως αυτό το ταλέντο. Ως νεαρός είχε αστείρευτη δίψα για μαθηματική γνώση, αλλά εμποδιζόταν από τον πατέρα του, ο οποίος, μάλιστα, του είχε απαγορέψει να αναφέρεται στα Μαθηματικά. Δεν γνώριζε κανένα μαθηματικό όρο, οπότε επινόησε τους δικούς του. Είχε κίνητρο, την ευχαρίστηση. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν,αυτούς, έφτιαξε αξιωμάτα, και, τελικά, ανέπτυξε τέλειες αποδείξεις… φθάνοντας μέχρι την τριακοστή δεύτερη πρόταση του Ευκλείδη.

Βέβαια αυτές είναι εξαιρέσεις, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ένας μαθητής με αυτό το ταλέντο χαίρεται να κάνει πράξεις, να λύνει προβλήματα, εξισώσεις και όχι μόνο. Δεν κουράζεται, δε βαριέται, δεν κάνει τις ασκήσεις του κατ’ ανάγκη, γιατί κάποιος του όρισε να τα κάνει…. Σκέφτεται, δημιουργεί και χρησιμοποιεί την φαντασία του να βρει άλλους τρόπους επίλυσης προβλημάτων εκτός από τον τρόπο της πεπατημένης οδού. Δεν λύνει ασκήσεις με έτοιμους τύπους και με μηχανικό τρόπο…. Αυτό το παιδί, επομένως, χρειάζεται κίνητρα για να προχωρήσει και να «αναπνεύσει». Δεν αξίζει να του δώσουμε αυτά τα κίνητρα;