Όταν είσαι γονιός είναι αληθινή πρόκληση ο τρόπος με τον οποίο θα κινητοποιήσεις το παιδί σου είτε όταν παίζει ποδόσφαιρο είτε όταν διαβάζει.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στην κριτική και στον έπαινο.
Πραγματοποιήθηκε μία έρευνα σε 400 οικογένειες και διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά δεν ήταν ενοχλημένα ή απογοητευμένα από τους γονείς, όταν τους ασκούσαν κριτική, αλλά τους επαινούσαν , όταν αυτό ήταν αναγκαίο. Είναι γεγονός ότι οι επιστήμονες κατέληξαν στην ακόλουθη αναλογία: 2:1 έπαινος: κριτική.
Ωστόσο υπάρχουν μερικοί έξυπνοι τρόποι για να κάνεις τον έπαινο πιο αποτελεσματικό:
1.Μην λέτε σε ένα παιδί «είσαι εξαιρετικά καλός» ή «τέλειος», αυτές οι φράσεις δεν λέγονται, ειδικά σε παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Τα παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση αισθάνονται ότι πρέπει συνεχώς να επαινούνται με αυτό τον τρόπο και για αυτό το λόγο επιλέγουν εύκολες δραστηριότητες, για να αποφύγουν την αποτυχία. Συνεπώς, όταν λέτε τέτοιες φράσεις κάνετε κακό, γιατί δεν τους αφήνετε περιθώρια να δοκιμάσουν κάτι πιο δύσκολο.
Μελετητές παρατήρησαν περίπου 200 παιδιά που ζωγράφιζαν το ίδιο έργο τέχνης κατά τη διάρκεια μίας δραστηριότητας και μερικά από αυτά λάμβαναν κανονικό έπαινο, όπως «καλή δουλειά» και άλλοι προσωπικό και έπαινο με βαρύγδουπα λέξεις, όπως «τέλειο». Όταν τους δόθηκε να φτιάξουν νέο έργο τέχνης, τα παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση επέλεξαν να κάνουν το πιο εύκολο, επειδή φοβόντουσαν ότι δεν θα ανταποκριθούν στην δυσκολία του νέου έργου.
2. Είναι σημαντικός ο έπαινος στη προσπάθεια και όχι στο προσωπικό χαρακτήρα κάθε παιδιού.
Να λέτε φράσεις, όπως: «έκανες καλή δουλειά», αντί φράσεων, όπως: «είσαι τέλειος».
Αυτό μπορεί να φαίνεται μικρή διαφορά και ότι δεν έχει αξία για εσάς, όμως, εάν το δείτε από άλλη οπτική γωνία, έχει τεράστια αξία. Αν επαινούμε ένα παιδί για την προσπάθεια του, συνηθίζουν να βλέπουν την αποτυχία σαν κάτι προσωρινό που έτυχε ή προκλήθηκε από έλλειψη προσπάθειας και δεν το συνδέουν με τον χαρακτήρα τους.
3.Είναι αναγκαίο να δίνεται έπαινος στην πρόοδο.
Να λέτε φράσεις, όπως: «δούλεψες πολύ σκληρά» αντί φράσεων, όπως: «είσαι πολύ έξυπνος».
Ο προσωπικός έπαινος μπορεί να κάνει το παιδί να σκεφτεί ότι δεν χρειάζεται να συνεχίσει να προσπαθεί, αφού ήδη έχει κάνει τέλεια δουλειά. Ενώ, όταν επαινείται η πρόοδος, αυτό αποτελεί κίνητρο να συνεχίσει να επιτυγχάνει.
Τέλος, έρευνες από τα Πανεπιστήμια του Chicago και από το Πανεπιστήμιο του Stanford απέδειξαν ότι αυτές οι μικρές διαφορές μπορούν να έχουν μακροχρόνια θετικά αποτελέσματα στα παιδιά. Τα νήπια που έλαβαν έπαινο για την πρόοδό τους, δεν ήταν μόνο καλύτερα στη λύση δύσκολων εγχειρημάτων, αλλά και τα ίδια πίστευαν μέσα τους ότι μπορούν να τα καταφέρουν με τη σκληρή δουλειά και προσπάθεια.
